Mój książkowy HIT! Woła mnie ciemność - Agata Suchocka - Daję Ci wieczność - Akt 1 - Nowość Wydawnictwa Initium

Dziś u mnie recenzja książki niebywale intrygującej, która wzbudziła moje duże zainteresowanie już w książkowych zapowiedziach Wydawnictwa Initium na 2018 rok, oto Woła mnie ciemność, autorstwa polskiej pisarki - Agaty Suchockiej.

Woła mnie ciemność - Agata Suchocka

Seria: Daję Ci wieczność - Akt 1

Premiera: 14 lutego 2018

Wydawnictwo: Initium

Oprawa: miękka

Ilość stron: 384

Woła mnie ciemność, to pierwszy tom, genialnie zapowiadającej się serii Daję Ci wieczność. Książka zakróluje na półkach księgarni już niebawem, bo 14 lutego, zatem koniecznie jej wypatrujcie, bo sama okładka to istny miód na moje serce. Koronki, krwista szminka i bladość kobiecej skóry, idealnie oddają klimat i fabułę powieści, myślę, że obok takiej oprawy nie sposób przejść obojętnie. Mam nadzieję, iż będzie mi dane poznać też planowane już, kolejne tomy tejże serii, bowiem nie ukrywam apetyt rośnie w miarę jedzenia. Wydawnictwo Initium, wydało Woła mnie ciemność, w nowej, rozszerzonej formie, całość ucieszy na pewno nie tylko miłośników ciemniejszych zakamarków współczesnej literatury, do których nie ukrywam z przyjemnością należę, ale także tych, którzy szukają w książce czegoś, co pozostawi w czytelniku swoje kiełkujące ziarno na dłużej.

Jako nastoletnia fascynatka ogólnie pojętych tematów mroczniejszych, na swych półkach miałam wówczas książki Mastertona, Lovecrafta, Stokera, na studiach polonistycznych, prócz oczywistej literatury pięknej, przyszedł u mnie czas także na kolejną klasykę, czyli Edgara Allana Poe, czy Le Fanu, minęło już sporo czasu, zawsze zaś godne miejsce, pośród tego typu literatury zajmowały u mnie książki Anne Rice, a dlaczego o niej wspominam? Woła mnie ciemność bowiem, ma według mnie korzenie właśnie tu, z oparów XIX-wiecznego Londynu, wyłania się nam Armagnac Jardineux, pochodzący z Luizjany, młody poszukiwacz nietuzinkowych emocji i zdarzeń.

Armagnac, jest potomkiem arystokratycznych, zamożnych plantatorów bawełny i trzciny cukrowej, jego dziadkowie zaś byli słynnymi potentatami winiaków. Obecnie jednak nie ma grosza przy duszy, a dostatnie życie młodzieńca, płynące pod znakiem elitarnego wykształcenia, zabaw i uciech, jest już jedynie wspomnieniem, wojna zniszczyła bowiem cały dorobek rodzinny, a on sam, z dumą w sercu, wspomnieniami o ukochanej rodzinie i babce Blanche Avoy, pozostaje w Londynie, by tu właśnie odnaleźć dalszy sens i zarobić na swoje utrzymanie. Jest utalentowanym pianistą, z wirtuozerią gra na pianinie, to muzyka zawsze niosła go przez życie: (…) skupiłem się na zgłębianiu tajników muzyki, która otaczała mnie od małego, (…) Nieraz zasypiałem na szezlongu, słuchając smutnych melodii wygrywanych przez moja matkę  na rzeźbionym, sprowadzonym z Północy fortepianie (…).

 

Powieść pisana po części w formie swoistego monologu, pamiętnika z licznymi, dynamizującymi dialogami, szybko powoduje, iż mocno zżywamy się z bohaterem, jesteśmy z nim od początku, jesteśmy zawsze gdzieś obok, jesteśmy w nim. Armagnac opowiada nam w kameralny sposób, jakby tylko dla nas, co działo się po tym, gdy stracił rodzinę i finansowe wsparcie. Grając w barze, w nieco alkoholowym upojeniu, spotyka młodego skrzypka Lothara Mintze, w duecie postanawiają uskuteczniać muzyczne, zarobkowe występy, to dla Armagnaca (…) nowy początek – życie, które utraciłem, zanim zdążyło się na dobre zacząć.

Historia Armagnaca, niesamowicie wciągnęła mnie od pierwszej karty powieści i nie zdecydowanie zwolniła tempa aż do końca, a wręcz odwrotnie. Armagnac, zawierając znajomość z Lotharem, poznaje jego mecenasa, jest nim Lord Edgar Francis Huntington, tajemniczy, hipnotyczny i dystyngowany mężczyzna, który pomimo swej sporej historii, wygląda, jak młodzieniec: Niewysoki, smukły, odziany w czerń, o gładkiej twarzy okolonej jasnymi włosami (…). Lord jest zachwycony upojną grą muzyka, który po śmierci ciotki, ostatniej krewnej, pozostając sam na świecie, decyduje się udać pod opiekuńcze skrzydła mecenasa Huntingtona i u boku utalentowanego, interesującego Lothara, zdobywać pieniądze, sławę oraz rządze dusz. Z czym wiąże się jednak ta podjęta w zasadzie za niego decyzja? Musicie sami przeczytać i przeżyć te niesamowite emocje!

Zdradzę Wam, iż Woła mnie ciemność, jest książką, którą w istocie szczerze pokochałam, mamy początek roku, a ja mam już tytuł, który na pewno znajdzie się na liście moich książkowych hitów 2018. Jest to zdecydowanie powieść dla miłośników dobrej, współczesnej literatury, która nawiązuje do klasyki powieści gotyckich, wampirycznych i ciemniejszych zakamarków, książka zachwyci też tych, którzy poszukują w książce nowych doznań, poruszenia zmysłów i nietuzinkowych, emocjonalnych fal. Z ogromną niecierpliwością czekam na kolejne tomy serii Daję Ci wieczność, nadal rozkoszując się pierwszym aktem historii Armagnaca Jardineux, który i Wam bardzo gorąco polecam!